Ήταν καλοκαίρι και περιφερόμουν ασκόπως στην παλιά πόλη της Ρόδου, όταν στην είσοδο ενός παλιού σπιτιού πρόσεξα μια, ακόμη παλαιότερη, επιγραφή:
Σ’ αυτήν εξυμνείται μια ωραία γυναίκα που αποκαλείται «βασίλισσα και σουλτάνα». Σύντροφος του «κυρίου της Λίνδου και κλειδούχος ( ; )της Πίνδου», η Μαρτάνα «χόρευε ανάμεσα σελουλούδια, πιάτα, μπουκάλια και ποτήρια κερδίζοντας τον σεβασμό».
Στάθηκα για μερικά λεπτά μπροστά από την κατοικία και αφουγκράστηκα στον αέρα την αχλύ μιας γοητευτικής ιστορίας.
Έως σήμερα δεν έχω κατορθώσει να μάθω τίποτα γι’ αυτή την άγνωστη γυναίκα που ο χορός της ούτε σαγήνευε ούτε διέγειρε ερωτικά. Αυτή την εταίρα, «βασίλισσα και σουλτάνα» που προκαλούσε σεβασμό…
Advertisements
