τους φελλούς που εκτοξεύτηκαν από το πουθενά και τους μόνους που θυμόνταν ήταν τους ομοίους τους.
Δεν θα πάρω…
Αρχείο για Σεπτεμβρίου, 2014
Να ζήσουμε να θυμόμαστε…
Posted: 29 Σεπτεμβρίου, 2014 in Νοητικό σύμπαν - Επιλογές από την μπλογκόσφαιρα, Τα γυναικεία μου0
να σε ακολουθήσω.
Μου λες πως τα έχουν όλα, πάντοτε αυτό δεν ίσχυε;
Η Ιστορία εξελίσσεται και αυτή που πίσω κοιτάει είναι, και το ξέρει, στην άλλη πλευρά. Στους δυνατούς πάτρονες που εξ απ ανέκαθεν είχαμε πάνω από το κεφάλι μας. Μου λες να διαλέξω πλευρά λες και δεν ξέρεις πως ο δικός μου κόσμος δεν είναι ασπρόμαυρος ή ότι άλλο δίχρωμο προσπαθείς να μου επιβάλεις.
πώς περιστοιχίζεσαι από εχθρούς που δεν γνωρίζεις πώς θ’ αντιδράσεις; Θα ζητήσεις την κοινωνική υποστήριξη της πρόνοιας, την παρηγορία των (πνευματικών) μεντόρων ή την υποτιθέμενη ασφάλεια των όπλων; Όταν η αδρεναλίνη ρέει ανεξέλεγκτα είναι πολύ εύκολο να το στρέψεις.
Ξυπνούσες αυτή την ώρα (που τα λεπτά της δεν έχουν σημασία και δεν είναι ποτέ ακριβή)
Posted: 17 Σεπτεμβρίου, 2014 in Ανθρώπινα δικαιώματα, Με πιάνουν οι ευαισθησίες μου, Πολιτική / Οικονομία, Πολιτική και Θρησκεία, Uncategorizedεπί δεκαετίες.
Τα τσουτσέκια που μας πούλησαν όλους για μια πράσινη κάρτα δεν ξέρω τι ώρα ξυπνάνε, μόνο πως το παίζουν ξύπνιοι.
ένας κισός ήσουν.
Και πίστευες πως είναι όλοι όπως εσύ.
Στα πίσω χρόνια τα πικρά
οπού φωτιά δεν είχε
ο κόσμος στις βαθιές σπηλιές
τ’ αλέτρι δεν κατείχε.
Μα μιαν αυγή, μια Κυριακή
μια `πίσημον ημέρα
γεμίσανε τα φυσερά
λυτρωτικόν αέρα.
Κατέβηκεν ο Γίγαντας
μ’ ένα δαδί στο χέρι
έριξε φώτα στις σπηλιές
και χάρηκε τ’ ασκέρι.
Πήραν φωτιά τα σύδεντρα
τα σίδερα ελυγίσαν
η γης οργώθηκε καλά
και τα φυτά εκαρπίσαν.
Πρωί πρωί τον πιάσανε
το γίγαντα και πάνε
στον Καύκασο ξημέρωνε
τρία πουλιά περνάνε.
Πουλιά μου διαβατάρικα
τι βλέπετε στις στράτες,
τι κουβαλάει ο γίγαντας
στις σιδερένιες πλάτες;
Μπροστά πηγαίνει ο σιδεράς
με το σφυρί στο χέρι,
ξωπίσω του ο κλειδαράς
της μοναξιάς του ταίρι.
Ο πιο μικρός ο πιο σκυφτός
ο πιο σκληρός στο πλάι
αυτός κρατάει τα σύνεργα
γελάει μα δε μιλάει.
Καρφώσανε το γίγαντα
στο βράχο του Καυκάσου
τρία πουλάκια πέρασαν
και του `λεγαν: Στοχάσου.
Ευχαριστούμε Κ.Μύρη για τους συγκλονιστικούς στίχους
είπε η Κ.Λαγκάρντ, όπως πληροφορούμαι από τον Καρτέσιο.
Τέτοια ξεφτίλα. Ούτε ένας Έλληνας φορολογούμενος!
(Δικό μου μόνο το σχόλιο, δεν είναι δικό μου το ειδησάριο)
Μετά από (δεν θυμάμαι πόση) χρόνη παρουσία στο wordpress βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση που ανακοινώνω πως η όχι απλώς συντριπτική (καταιγιστική ή όπως αλλιώς) αναγνωσιμότις αφορά το εν λόγω αρθράκι (μετάφραση ουσιαστικά) αλλά δεν ενδιαφέρει καθόλου την… κτήτορα του ευλογίου, ούτε αυτό το τυχερό παίγνιο, ούτε τα σχετικά.
@ithaca 