εδώ και χρόνια.
Και η νέα αυγή, η αληθινή, αχνοφαίνεται ταρακουνώντας την καθεστυκυία τάξη πραγμάτων. Δεν ξέρω εάν είναι οι τελευταίοι σπασμοί του συστήματος, ξέρω πως δεν είμαστε μερικές χιλιάδες.
Αρχείο για Φεβρουαρίου, 2015
γνωρίστηκα με μια ηλικιωμένη κυρία που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις με την ολιγοήμερη παρουσία της στη ζωή μου. Και είναι ειρωνικό ή τρα(γελαφ)ικό, όπως το δεις, ότι μια τυχαία συνάντηση μπορεί να σ’ επηρεάσει πιο καταλυτικά από τις απόπειρες γνωστών, οικείων ή καλοθελητών να στρέψουν την πορεία σου σε κατευθύνσεις που εσύ δεν θέλησες, δεν θ’ ακολουθούσες ποτέ από ιδιοσυγκρασία (άρα ούτε από ιδεολογία) ασχέτως αν ο αόρατος σχεδιαστής (που δεν είναι ένας) σε σπρώχνει κάθε στιγμή προς την κατεύθυνση που για δικούς του λόγους επιθυμεί παίζοντας με το χρόνο επιδιώκοντας να σου δημιουργησει άγχη, ενοχές και ποιος ξέρει τι άλλο. Και δεν κατανοεί πως ο χρόνος περνάει για όλους.
Επανέρχομαι για να προσθέσω πως ο χρόνος είναι αδηφάγος, αλλά αυτό πια το ξέρουν όλοι…
είναι πως η μητέρα δείχνει αίφνης πιο νέα από τον γιο.
στα μάτια σου στον αποθηκευτικό χώρο που άλλαζε σχήματα αναλόγως τον αποδέκτη… δεν ήταν δικό μου.
Το παρεμφερές δεν είναι ούτε ίσο, ούτε ίδιο, ούτε όμοιο.
Posted: 8 Φεβρουαρίου, 2015 in Πολιτική / Οικονομία, Πολιτική και Θρησκεία, Τα γυναικεία μουΔεν χρειάζεται να είσαι τέρας ευφυίας ή παρατηρικότητος για να δεις τη διαφορά. Αυτό που ήταν χθες δεν είναι το σημερινό.
They’ve been playing you all along
@ithaca 