…μας πληροφορεί η Καθημερινή.
Ποια λύση; Εάν εκτελέστηκε από τους φασίστες; Όπως και να τις ντύσεις τις λέξεις το ιστορικό γεγονός δεν αλλάζει. Δεν πέθανε από έρωτα.
…μας πληροφορεί η Καθημερινή.
Ποια λύση; Εάν εκτελέστηκε από τους φασίστες; Όπως και να τις ντύσεις τις λέξεις το ιστορικό γεγονός δεν αλλάζει. Δεν πέθανε από έρωτα.
Έχοντας παρακολουθήσει τα βραδινά δελτία η εικόνα που μου αποτυπώθηκε (ή μάλλον η είδηση ανεξαρτήτως εικόνας) δεν είναι αυτή που σχεδίασαν επιμελώς οι επικοινωνιολόγοι (όλοι κατανοούμε ποια), ήταν το νέο για την έκρηξη ενός ηφαιστείου (ούτε που θυμάμαι που, Χαβάη μάλλον…), που άκουσα τη στιγμή που προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω ένα μη υγρό σημείο στα απλωμένα ρούχα μου (τα οποία δεν χωρούσαν πλέον στο καλάθι με τ’ άπλυτα, έπρεπε να πλυθούν πάραυτα). Είπανε στις ειδήσεις πως η ρέουσα από του αγνώστου ηφαιστείου λάβα θερμομετρήκε σε εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου. Πόσο όμορφα θα ήτανε εάν υπήρχε μετατροπέας λάβας σε οικιακό καύσιμο, σκέφτηκα. Γεωθερμία μου φώναξε το έτερον ήμισυ. Ναι, αλλά η γεωθερμία δεν εκμεταλλεύεται ενεργοποιημένους κρατήρες που γεννούν λάβα, μόνο αυτούς που υποφόσκουν. Η επιστήμη έχει προχωρήσει, προχωρά καθημερινά, και δεν έχει επιλύσει ακόμα αυτό το ενεργειακό πρόβλημα που (εάν λυνόταν) δεν θα χρειαζόμαστε ούτε αμφιλεγόμενες συμμαχίες, ούτε εξαρτύσεις από το εξωτερικό, ούτε πολυδάπανες επενδύσεις.
αυτού που δεν γνώρισα προσωπικώς αλλά μόνον από τα γραπτά του.
Την πρώτη μου χρονιά στην μπλογκόσφαιρα διάλεξα το σπουδαίο αφιέρωμα του Allou Fun Marx στην 28.10.’40.
Δεν το αναδημοσιεύω διότι είμαι πεπεισμένη πως μια επίσκεψη στο μπλογκόσπιτου του αειμνήστου αξίζει.
Συγχωρείστε μου την προτροπή.
ήταν το μόνο ανεπιτήδευτο και μη χρήζον αποκωδικοποιήσεων ή ερμηνειών.
παπούτσι από τον τόπο σου κι είναι και μπαλωμένο;
Αιωνία η έχθρα των ομοεθνών μου έκτοτε…
Μη σκίσεις αυτό που θέλουν αυτοί, σκίσε τον… generator!
το πρώτο ήταν…
Γιατί αυτό; Δεν ξέρω… Μια λογική απάντηση ίσως έδινε εκείνο το κορίτσι που κάπνιζε αμέτρητα τσιγάρα την ώρα (το τι είχαν ακούσει τ’ αυτάκια της από μένα δεν περιγράφεται) αλλά ούτε που ξέρω πια που βρίσκεται.
δεν πειράζει… ποτέ δεν είναι αργά για αυτοσυνειδησία.
Εύχομαι στους πλούσιους «εχθρούς» μου και τους πάλαι ποτέ γνωστούς και φίλους να έχουν έστω και στο 1% την πλούσια εσωτερική ζωή που βιώνω εγώ (δεν μετατρέπεται σε τπτ στις αγορές αργού, χρυσού, δεν ανεβάζει την αξία του βιογραφικού μου στον κόσμο τους αλλά για μένα δεν τρέχει κάστανο)… Αυτά!
χωρίς συναίσθημα κ’ ενδοιασμούς πιέζει το joy stick και παίζει στα πεδία που λόγω υψηλής εποπτείας θεωρεί ιδιοκτησία (συγχέοντας προφανώς τις έννοιες της ιδιωτείας και της νομίμου ιδιοκτησίας ως παρομοίως ηχούσες ή ομόηχες).