Δεν είμαστε μόνοι στην Κρίση…

…καθώς φαίνεται η Ισπανία περνά ίδια και – σε μερικές περιπτώσεις – χειρότερα.

Η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» δεν χαρίστηκε ούτε στον Μαριάνα Ραχόι, ούτε και στη μίνι Σύνοδο Κορυφής της Ρώμης, όπου ο Ολάντ, η Μέρκελ, ο Μάριο Μόντι κι ο Ισπανός πρωθυπουργός κατέληξαν στο ιδιότυπο Compromesso Storico των 130 δις ευρώ για ανάπτυξη (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Ισπανίας).

Η γαλλική εφημερίδα λοιπόν δημοσίευσε την ίδια ημέρα που οι τέσσερεις ηγέτες βρίσκονταν στην πρωτεύουσα της Ιταλίας, την μικρή αλλά πολύ πικρή ιστορία της Μαρίας. Η συγκεκριμένη γυναίκα θα μπορούσε να βρίσκεται στην Ανδαλουσία, την Νάπολη ή την Πάτρα, αδιάφορο. Υπό τις παρούσες συνθήκες ,η κάθε Μαρία μπορεί να υπομένει τις επιπτώσεις της κρίσης σε κάθε γωνιά της ευρωπαϊκής Μεσογείου.

Η Μαρία έλαβε τις προάλλες ένα σημείωμα από την τράπεζα «Bankia», την τέταρτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ισπανίας η οποία για να αποφύγει την κατάρρευση χρηματοδοτήθηκε με 19 δις ευρώ προ ημερών. Η τράπεζα ζητούσε από την Μαρία να εγκαταλείψει το σπιτικό της λόγω… έξωσης.

Στην Ισπανία ,την τέταρτη οικονομία της ευρωζώνης, που δεν θέλει κατά τον πρωθυπουργό της να είναι «Ουγκάντα», όπως ο Μαριάνο Ραχόι έχει πει χαρακτηριστικά, μετρά 450.000 ιδιοκτήτες που βρίσκονται τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, στο στάδιο έξωσης λόγω αδυναμίας πληρωμής των δόσεων των στεγαστικών τους δανείων. Στην «ισχυρή» οικονομία της Ισπανίας, σε 1,7 εκατομμύρια οικογένειες όλα τα ενήλικα μέλη είναι άνεργοι.

Την ιστορία της Μαρίας δημοσιοποίησε με ένα video στο you tube ένας δημοσιογράφος ο Αλμπέρτο Αλμάνσα. Η Μαρία ζει όπως και όλη η οικογένεια από την σύνταξη της μητέρας της, 400 ευρώ όλα κι όλα και από τη βοήθεια της γνωστής καθολικής φιλανθρωπικής οργάνωσης Charitas.

Η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» ασχολήθηκε με την υπόθεση κι έτσι, η ιστορία έγινε γνωστή πανευρωπαϊκά. Η τράπεζα «Bankia» κατόπιν τούτου, κάλεσε τη Μαρία στο συνοικιακό υποκατάστημα της και συζήτησε το θέμα με το… «θύμα» της. Ο θύτης πρόσφερε ένα μήνα ως χρονικό περιθώριο στη Μαρία για να βρει μία λύση.

Αυτή είναι η ιστορία της Μαρίας:

Στην Ισπανία η επίσημη ανεργία έφθασε το 24,4% . Είναι προφανές πώς η Μαρία ούτε κατάφερε, ούτε θα καταφέρει να προσληφθεί σε μία εργασία που θα της προσφέρει τα απαραίτητα για να πληρώνει τις δόσεις του στεγαστικού της δανείου.

Στην περιοχή της Αστούριας, οι ανθρακωρύχοι συγκρούονται με την Αστυνομία στην ύπαιθρο κάνοντας χρήση ακόμη και αυτοσχέδιων ρουκετών. Ξεκίνησαν μάλιστα, από εκεί την «Μαύρη Πόρεια» τους προς τη Μαδρίτη ,φτάνοντας τελικά στο υπουργείο Βιομηχανίας.

Στη Βαρκελώνη οι «αγανακτισμένοι» πλημμυρίζουν τους δρόμους με ένα κοινό σύνθημα. « Ούτε μία δεκάρα από τους φόρους μου στους τοκογλύφους τραπεζίτες». Χτες, παρέδωσαν ένα μανιφέστο στο Γερμανικό προξενείο.

Στη Μαδρίτη, η μεσαία τάξη, ο Γκαρσία και ο Χοσέ δηλαδή, οικογενειάρχες, νυν άνεργοι και αύριο άστεγοι, περιμένουν στην ουρά για την βοήθεια από τον Ερυθρό Σταυρό, ένα μπουκάλι γάλα διαρκείας, λίγα λαχανικά, δύο πακέτα μακαρόνια και κυρίως ρύζι έτσι ώστε να τραφούν οι οικογένειες τους με τα απαραίτητα. Για τους «άπιστους Θωμάδες» το αμερικανικό δίκτυο CNN ήταν παρόν και μαγνητοσκοπούσε τις ουρές με τους νεόπτωχους ισπανούς της μεσαίας τάξης.

Η Ισπανία τη Δευτέρα καταφεύγει και επίσημα στον Μηχανισμό Στήριξης . Θα λάβει 100 δις ευρώ για να διασώσει, αν το διασώσει, το τραπεζικό της σύστημα. Η φούσκα του real estate έχει σκάσει για τα καλά και οι τιμές των ακινήτων καταρρέουν. Μαζί τους καταρρέουν και οι τράπεζες που τροφοδότησαν την φούσκα. Πρόκειται για ένα αέναο κύκλο , για μία κυκλική τροχιά η οποία δεν σταματά ποτέ και πουθενά. Ολόκληρη η Ισπανία είναι μία Lehman Brothers αλά Ιβηρικά.

Η ιστορία της Μαρίας είναι άλλη μία από τις καθημερινές ιστορίες που μπορεί κανείς να ανακαλύψει κατηφορίζοντας τις «Ράμπλας» στην Βαρκελώνη, είτε περιδιαβαίνοντας το κέντρο της παλιάς πόλης της Σαραγόσα. Μόνον που αυτές οι ιστορίες κάθε ημέρα που περνά πολλαπλασιάζονται και οι… Μαρίες, ξεπροβάλλουν στην ισπανική κοινωνία σαν μανιτάρια.

Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της στον πόνο της. Οι Ισπανοί Indignados την θυμήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στην Βαρκελώνη κραυγάζοντας «Είμαστε όλοι Έλληνες». Αύριο, το ίδιο σύνθημα θα το ακούσουμε στο Παλέρμο, αργότερα στα περίχωρα της Ρώμης και τέλος, στο Μιλάνο. Λίγο αργότερα, στη Μασσαλία και την Λυών.

Στις 28 και 29 του μηνός συγκαλείται η Σύνοδος Κορυφής. Το δημοσίευμα της «Le Monde» και το video του Αλμπέρτο Αλμάνσα προφανώς θα έχουν ξεχαστεί μαζί με τη μικρή ιστορία της Μαρίας.

Από την τριανταφυλλοπουλική ζούγκλα (όπου βλέπετε και τα σχετικά video)

Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική…

Advertisement

Κάνετε έρωτα, όχι πόλεμο…

…γιατί είναι στη Φύση μας…

 

Ένας ακόμα στενός συγγενής του ανθρώπου είναι ο μεγάλος πίθηκος μπονόμπο, όπως προέκυψε από την αποκωδικοποίηση του γονιδιώματός του. Ο Μπονόμπο είναι ο τελευταίος μεγάλος πίθηκος, του οποίου αποκαλύπτονται τα γενετικά μυστικά.

Οι επιστήμονες είχαν αποκωδικοποιήσει νωρίτερα τα γενετικά μυστικά του χιμπατζή, του ουρακοτάγκου και του γορίλα. Όπως προέκυψε από την ανάγνωση του γονιδιώματός του, ο μπονόμπο έχει κοινό γενετικό κώδικα με τον άνθρωπο κατά 98,7%.

Ο Kay Prüfer, ερευνητής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ της Γερμανίας και ένας από τους επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας, η οποία δημοσίευσε τη μελέτη τους στο περιοδικό Nature, ανέφερε πως μπονόμπο και χιμπταζής έχουν κοινό γονιδίωμα κατά 99,6%.

«Οι άνθρωποι είναι σαν ένα μωσαϊκό των γονιδιωμάτων του χιμπατζή και του μπονόμπο», πρόσθεσε. Τα δύο είδη μεγάλων πιθήκων έχουν μία σημαντική διαφορά στη συμπεριφορά. Ο μπονόμπο αναγνωρίζεται ως ο «φιλειρηνιστής» ενώ ο χιμπατζής ο «επιθετικός».

Σημειώνοντας τις διαφορές στη συμπεριφορά των δύο πιθήκων, ο Brian Hare του Πανεπιστημίου Duke τονίζει πως οι μπονόμπο κάνουν έρωτα και όχι πόλεμο, οι χιμπατζήδες σκοτώνουν και πολεμούν. Οι μπονόμπο μοιράζονται την τροφή τους με τους ξένους, οι χιμπατζήδες ποτέ. Οι μπονόμπο μένουν κοντά στις μητέρες τους για αρκετό χρόνο όπως οι άνθρωποι. Οι χιμπατζήδες έχουν όμως την τάση να χρησιμοποιούν εργαλεία καλύτερα και έχουν μεγαλύτερους εγκεφάλους, όπως οι άνθρωποι».

«Είναι το γονιδίωμα των Μπνόμπο το μυστικό της ειρήνης;» διερωτάται ο Brian Hare, που δεν συμμετείχε στην έρευνα, και σημειώνει πως «οι μπονόμπο έχουν εξελιχθεί με έναν τρόπο, που δεν κατάφεραν οι άνθρωποι. Δεν έχουν την σκοτεινή πλευρά που έχουμε εμείς».

«Αν μελετούσαμε μόνο τους χιμπατζήδες θα είχαμε μία στρεβλή εικόνα για την ανθρώπινη εξέλιξη», πρόσθεσε.

Οι Μπονόμπο και οι χιμπατζήδες έχουν κοινό πρόγονο και ζουν πολύ κοντά στην Κεντρική Αφρική, αλλά οι πληθυσμοί τους χωρίζονται από τον μεγάλο ποταμό Κονγκό, η δημιουργία του οποίου πριν από περίπου δύο εκατ. χρόνια πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξελικτική απόκλιση των δύο ειδών, σε μία εποχή όταν ήδη οι «όρθιοι» πρόγονοι του ανθρώπου (Homo erectus) είχαν αρχίσει να τριγυρνούν στην αφρικανική σαβάνα.

Σήμερα οι μπονόμπο υπάρχουν μόνο στη Δημοκρατία του Κονγκό, νότια του ομώνυμου ποταμού, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι είχαν οποιαδήποτε γενετική επιμειξία με τους χιμπατζήδες μετά τον διαχωρισμό τους.

Από το tvxs

Περισσότερες πληροφορίες για αυτά τα θαυμαστά πλάσματα θα βρείτε εδώ

Βάλε τη σφυρίχτρα στο στόμα σου…

Θεός ο Χελάκης!

1024781

Βάλε τη σφυρίχτρα στο στόμα σου επιτέλους κι απόψε! Λιγότερο από μια  ώρα έμεινε μέχρι να κλείσουν οι κάλπες  και δεν μπορούμε να περιμένουμε! 🙂

ΕΤΣΙ ΨΗΦΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ!

Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει…

Δεν ξέρω κατά πόσον είναι αυθεντική η κάτωθι λίστα αλλά έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον μέρες, προεκλογικές, που είναι και λουκέτα που πέφτουν στα Μ.Μ.Ε.

Την βρήκα στον ιστοτόπο της Τριανταφυλλοπουλικής ζούγκλας

 

 

Ποιος κόλλησε ποιον;

Βέλος στην καρδιά της υποκρισίας η αφισέτα της κατάληψης strouga

Κατ’ αρχάς, και μόνο το να μπορείς να έχεις στύση με μια κοπέλα διαλυμένη από την κακομεταχείριση, τον φόβο, την ντρόγκα ή ό,τι άλλο δεινό υφίσταται και μόνο το ότι αυτό το εξαθλιωμένο ανθρώπινο ον σου ξυπνά καύλα αντί για συμπόνια, σημαίνει πως σ’ ένα πρώτο επίπεδο είσαι παντελώς αποκτηνωμένος ο ίδιος.

Από κει κι έπειτα, το να αδιαφορήσεις τόσο για κείνην όσο και για την πάρτη σου (ή και την οικογένειά σου) μη φορώντας προφυλακτικό, προσθέτει τον παράγοντα της απέραντης αμβλύνοιας στην κτηνωδία. Και στα καπάκια, έρχεται η πολιτεία, κι αντί να σε καταδικάσει ως κατ’ όνομα δίποδο που του αξίζει ό,τι αρρώστια τυραννά το αντικείμενο του αδιανόητου πόθου σου, σε παρουσιάζει ως θύμα αυτής της σκιάς ανθρώπου που πήδηξες. Εύγε. Ψόφα τώρα από ηπατίτιδα B και C πακέτο, να μη μας πίνεις και το οξυγόνο, άθλιε.

Προσυπογράφω μέχρι κεραίας!

Συστήνω, δε, συμπληρωματικά την ανάγνωση του άρθρου της Αγγέλικας Ψαρρά:

Οροθετικές γυναίκες ή, μήπως, οροθετικοί λόγοι;

‘Ετσι, για να μπαίνουν πρόσωπα και πράγματα στη θέση τους…