Το “ΟΧΙ” του 1940, σατιρικά και ρεμπέτικα

Είναι γνωστό ότι η δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά κυνήγησε με όλα τα μέσα (λογοκρισία, κατασχέσεις και καταστροφές δίσκων, δίκες και καταδίκες) το ρεμπέτικο τραγούδι και τους συντελεστές του. Με το ξέσπασμα του ελληνο-ιταλικού πολέμου τον Οκτώβρη του 1940 όμως, το ρεμπέτικο τραγούδι συσστρατεύτηκε στον κοινό αγώνα για την ανύψωση του ηθικού των Ελλήνων στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Μερικά απ΄αυτά τα ρεμπέτικα τραγούδια που γράφτηκαν εκείνες τις μέρες και έχουν ένα σατιρικό ύφος συμπεριλαμβάνει αυτό το επετειακό ποστ. Ας τα ακούσουμε…

Σπάνιο ηχητικό υλικό της εποχής από τον ΑF Marx

Η γοητεία της λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας στην ιδεολογία του φασισμού

«Αν εξαφανίσουμε όλους τους ομοφυλόφιλους, θα εξαφανιστεί αυτόματα και ο φασισμός»
Ο «πάπας» της σοσιαλιστικής λογοτεχνίας, Μαξίμ Γκόρκι,
Правда (η «Αλήθεια») – 23.5.1934

Με κάποια θυμηδία παρακολουθούμε την ειδησεογραφία για το παρασκήνιο γύρω από το βίο του μακαρίτη ηγέτη της αυστριακής ακροδεξιάς Γερκ Χάιντερ. Η σεξουαλική ιδιαιτερότητα του Γεργκ Χάιντερ αποτέλεσε πρώτη είδηση σε όλες τις ευρωπαϊκές εφημερίδες και ιστοσελίδες μετά την εξομολόγηση του υπαρχηγού του, Στέφεν Πέτζνερ, σε ραδιοσταθμό, ο οποίος δήλωσε: «Έχασα το σύντροφο της ζωής μου», δεν απέκρυψε την μεταξύ τους ερωτική σχέση τους, μάλιστα με την ανοχή και τη γνώση της συζύγου του Χάιντερ, όπως είπε. Ο Χάιντερ ήταν πράγματι ομοφυλόφιλος; Κι όμως, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός αυτό, παρόλο που έχει αντιμετωπιστεί με κουτσομπολίστικο χαρακτήρα τις περισσότερες φορές, αφορμή είναι να θέσουμε ορισμένες σκέψεις γύρω από το θέμα της κρυπτομοφυλοφιλίας στο φασιστικό χώρο.

Εξαίρετη ανάλυση του φαινομένου από το jungle report