δεν ήταν κάποιος από τους συνήθεις υπόπτους, ήταν ένας νεαρός σε μια πτήση από τη Ρώμη στην Αθήνα. Μου είχε κάνει εντύπωση μεγάλη το κουράγιο του, η δύναμή του, ν’ απαρνηθεί την προνομιούχα θέση του για να ζήσει ελεύθερος.
Δεν ήμαστε εδώ, παρότι αλλιώς τα είχαμε συμφωνήσει τηλεφωνικώς. Δεν ήθελα να έρθει, γιατί αν και την αγαπούσα μου είχε φερθεί βάναυσα, όχι μια φορά μόνο αλλά δύο. Τη δεύτερη ήθελε να με ξεκινήσει για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, αυτό που η ίδια είχε ακολουθήσει. Μόνον το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μ΄έσωσε ( ; )
Γι’ αυτό έλειπα τότε. Ήξερα καλύτερα τί έπρεπε ν’ αποφύγω.
Ακούγοντας τους πρόσφυγες από τη Συρία, που δεν ακολούθησαν τους ομοεθνείς τους στον κλιματιζόμενο και με παιδότοπο καταυλισμό του Ελαιώνα, να λένε πως αύριο φεύγουν για τη Γερμανία, αναρωτιέμαι εάν θα φτάσουν ποτέ… και πόσοι κλιματιζόμενοι και με παιδότοπους Ελαιώνες χρειάζονται για να περιθάλψουν τη μεγάλη μετακίνηση των τρίσμοιρων πληθυσμών που φτάνουν στη δύσμοιρη χώρα μας.
Βίοι και χρόνοι παράλληλοι από τις εσχατιές της Ευρώπης στους κολασμένους της Δύσης. Ή πώς οι αποικιοκρατικές πολιτικές πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα στην καρδιά των χωρών που τις ασκούν.
Βρετανία και Γαλλία κάλεσαν τα κράτη-μέλη της ΕΕ να ασχοληθούν με την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της μεταναστευτικής κρίσης στο Καλαί.
Στην εφημερίδα Telegraph της Κυριακής, η υπουργός Εσωτερικών Τερέσα Μέι και ο γάλλος ομόλογός της Μπερνάρ Καζνέβ δήλωσαν ότι η κατάσταση αποτελεί μια «παγκόσμια μεταναστευτική κρίση».
«Η κατάσταση δεν αποτελεί θέμα μόνο των δύο κρατών μας» γράφουν οι δύο υπουργοί Εσωτερικών. «Πρόκειται για προτεραιότητα, τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε διεθνές επίπεδο».
«Πολλοί από τους μετανάστες στο Καλαί που επιχειρούν να διασχίσουν τη Σήραγγα έφτασαν ως εδώ από την Ιταλία, την Ελλάδα ή άλλες χώρες» σημειώνουν. Καλούν την Ιταλία, την Ελλάδα και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν την ευθύνη και να σταματήσουν τη μεταναστευτική ροή.
«Γι’ αυτό πιέζουμε τα άλλα κράτη-μέλη και όλη την ΕΕ να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα στη βάση του» επισημαίνουν.
Σε κείμενό τους στην Telegraph, προειδοποιούν ότι οι μετανάστες που έχουν στόχο να κάνουν το «απεγνωσμένο» ταξίδι σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής πρέπει να γνωρίζουν ότι «οι δρόμοι της Βρετανίας δεν είναι στρωμένοι με χρυσάφι».
Τις τελευταίες εβδομάδες, χιλιάδες μετανάστες έχουν επιχειρήσει να διασχίσουν τη σήραγγα της Μάγχης στη βόρεια Γαλλία, με στόχο να φτάσουν στη Βρετανία.
Γαλλία και Βρετανία συμφώνησαν στη λήψη αυξημένων μέτρων στη σήραγγα της Μάγχης. Ανάμεσα στα μέτρα περιλαμβάνεται παρακολούθηση με CCTV, ενίσχυση των γαλλικών δυνάμεων και τοποθέτηση φράχτη. Τα μέτρα συμφωνήθηκαν την Παρασκευή, σε τηλεφωνική συνομιλία που είχαν ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Περισσότεροι από 600 αστυνομικοί των μονάδων αποκατάστασης της τάξης έχουν σταλεί στο Καλαί για να συνεργαστούν με την τοπική αστυνομία.
Παράλληλα, η Βρετανία θα χρηματοδοτήσει την πρόσληψη ιδιωτικών φρουρών που θα προστεθούν στην ήδη υπάρχουσα δύναμη που βρίσκεται στην περιοχή.
Φυσικά όταν η Ελλάδα ζητούσε βοήθεια στα σύνορα της Ε.Ε. οι μεγάλες δυνάμεις περί άλλων τύρβαζαν. Και γιατί όχι; Ποιος ενδιαφέρεται για μια αποικία χρέοους που, τα ευάλωτα θαλάσσια σύνορα της, στον όχι και τόσο παρελθοντικό ιστορικό χρόνο, τελούσαν υπό πραγματική κατοχή και υπέστησαν οργανωμένη προσπάθεια αφελλήνισης. Ο δρόμος για την Ένωση με τη μητρίδα που φέρεται σα μητριά ήταν μακρύς και επώδυνος.
Η περίοδος της ιταλοκρατίας
Από τα μέσα του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπαίνει στη τελική φάση της παρακμής της. Αλλεπάλληλες κρίσεις μαστίζουν την «γερασμένη» οικονομία της. Η φεουδαρχία ολοκληρώνει τον κύκλο της. Στην κεντρική Ευρώπη αναδύονται νέες μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις. Η Αστική τάξη μετά από επαναστατικές διαδικασίες δημιουργεί νέα, ιδιαίτερα αναπτυγμένα κράτη, διψασμένα για νέα εδάφη, καινούργιες αγορές και ανοιχτούς εμπορικούς δρόμους. Για τους επόμενους δύο αιώνες ο ιμπεριαλισμός επιδιώκει πότε τον διαμελισμό και πότε την ισχυροποίηση της εξασθενημένης αυτοκρατορίας, μέσα στα πλαίσια των σφοδρών ανταγωνισμών που αναπτύσσονται ανάμεσα στους κύριους εκπροσώπους του.
Στα εδάφη της υπό κατάρρευση αυτοκρατορίας ξεσπούν μεγάλες εθνικοαπελευθερωτικές επαναστάσεις, με αποτέλεσμα την ίδρυση ανεξάρτητων εθνικών κρατών. Η τύχη των εδαφών που απελευθερώνονται ή πρόκειται να ανεξαρτητοποιηθούν από το Οθωμανικό κράτος καθώς και εκείνων που διεκδικούν να προσαρτήσουν τα νέα κράτη που έχουν δημιουργηθεί, αποτελεί το «Ανατολικό Ζήτημα». Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, δεν καταφέρνει να συμπεριλάβει στην επικράτειά του αρκετές ελληνικές περιοχές, ανάμεσά τους τα Δωδεκάνησα, παρά την μεγάλη και έντονη συμβολή των κατοίκων τους στην Ελληνική Επανάσταση.
Ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από τις διεκδικήσεις Ελλήνων, Σέρβων και Βουλγάρων στα Βαλκάνια επιλύθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913, με τους οποίους η Ελλάδα προσάρτησε τη Νότια Ηπειρο, το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας, την Κρήτη και τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου.
Η Ιταλική κατοχή στα Δωδεκάνησα
Με στόχο την προσάρτηση της Λιβύης, η Ιταλία στις 28 Σεπτέμβρη του 1911 στέλνει τελεσίγραφο στην τουρκική κυβέρνηση κατηγορώντας τις τουρκικές αρχές της Τριπολίτιδας και της Κυρηναϊκής για πράξεις εχθρότητας κατά των Ιταλών και των ιταλικών συμφερόντων. Η Τούρκοι αρνούνται να δεχθούν τις τελεσιγραφικές αξιώσεις των Ιταλών και την επομένη, 29 Σεπτέμβρη, η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία. Στις 4 Νοέμβρη αποβιβάζει στρατεύματα στην Τρίπολη και την Κυρηναϊκή, διευρύνει το πεδίο μάχης και βομβαρδίζει τουρκικές θέσεις στην Πρέβεζα, τη Βηρυτό και τα Δαρδανέλια.
Με τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο έτοιμο να ξεσπάσει, οι Ιταλοί πραγματοποιούν απόβαση, στις 5 Μάη 1912, στη Ρόδο και στη συνέχεια καταλαμβάνουν όλα τα Δωδεκάνησα.
Οι Δωδεκανήσιοι υποδέχονται τους νέους καταχτητές με ενθουσιασμό, θεωρώντας ότι οι Ιταλοί ήρθαν σαν απελευθερωτές και με βάση τις υποσχέσεις τους ήρθε η ώρα της πολυπόθητης Ενωσης με την Ελλάδα. Σύντομα αναλαμβάνουν δράση για την προώθηση της υπόθεσής τους και τον Ιούνη του 1912 στέλνουν τα νησιά αντιπρόσωπους στην Πάτμο, στην μονή Ιωάννου Θεολόγου, όπου οργανώνεται ένα Πανδωδεκανησιακό Συνέδριο από τις 3 έως 6 Ιουνίου (16 – 19 Ιούνη – νέο ημερολόγιο), οι Σύνεδροι ανακηρύσσουν τα νησιά αυτόνομα και τα ονομάζουν «Πολιτεία του Αιγαίου», με στόχο την Ενωσή τους με την Ελλάδα και συντάσσουν και υπογράφουν σχετικό Ψήφισμα που ανάμεσα σε άλλα αναφέρει:
«Ψήφισμα του Εθνικού Πανδωδεκανησιακού Συνεδρίου
(Πάτμος, Ιούνιος 1912)
Το Κοινόν των Νησιωτών του Αιγαίου, αποτελούμενον εκ των πληρεξουσίων των υπό της Ιταλίας καταληφθεισών νήσων, συνελθόν εν Πάτμω κατ’ εντολήν του Ελληνικού Λαού, ψηφίζει:
Α. Ευχαριστεί κατά πρώτον τους ιταλούς, διότι πιστεύει ότι η επέμβασίς των ήτο ευεργετική και αι υποσχέσεις των ειλικρινείς.
Β. Διαδηλοί την στερρεάν απόφασιν του λαού των χριστιανικών τούτων νήσων, όπως υποστή πάσαν θυσίαν, ίνα μη επανέλθη υπό το καταλυθέν τουρκικόν καθεστώς.
Γ. Διακηρύσσει τον προαιώνιον εθνικόν των Νησιωτών πόθον της ενώσεως αυτών μετά της μητρός των Ελλάδος.
Δ. Κηρύσσει μέχρι της εθνικής αποκαταστάσεως των Δωδεκανήσων, την πλήρη αυτονομίαν των απελευθερωθεισών νήσων.
Ε. Ονομάζει το σύνολον των ούτω αυτονομουμένων νήσων «Πολιτεία του Αιγαίου».
Το ψήφισμα υπέγραψαν οι πληρεξούσιοι εκπρόσωποι: K. Aρβανιτόπουλος από την Κάσο, Γεωργιος Δρακίδης από τη Ρόδο, Ι Αμπελάς από τη Λέρο, Γ. Πρωτόπαπας από την Κάρπαθο, N. Πετρίδης από τη Σύμη, Σ. Kογιόπουλος από την Κω, M.M. Mαλανδράκης από την Πάτμο, Π.I. Πιπίνος από τη Xάλκη, ιερομόναχος Μακάριος από την Τήλο, M. Oλυμπίτης από την Κάλυμνο, N. Πετρίδης από τη Nίσυρο.
Ο επικεφαλής των ιταλικών στρατευμάτων κατοχής, και πρώτος κυβερνήτης της Δωδεκανήσου, αντιστράτηγος Τζιοβάνι Αμέλιο, αρνήθηκε αμέσως να παραλάβει το αντίγραφο του ψηφίσματος, διαλύοντας τις αυταπάτες των κατοίκων και σκορπώντας την απογοήτευση. Αντί γι’ αυτό ξεκίνησαν οι διώξεις, παρακολουθήσεις, φυλακισμοί και εξορίες εναντίον των μελών της Δημογεροντίας, της εκκλησίας, της Παιδείας και της διανόησης των νησιών. Οσοι μιλούσαν για ένωση με την Ελλάδα κυνηγήθηκαν αμείλικτα από τους Ιταλούς.
Αμέσως μετά τον Πρώτο παγκόσμιο Πόλεμο, με τη Συνθήκη των Σεβρών (28 Ιούνη – 10 Αυγούστου 1920) επικυρώνεται, ανάμεσα στα άλλα, η διμερής συμφωνία Ιταλίας και Ελλάδας του 1919 (Συμφωνία Τιττόνι – Βενιζέλου) με την οποία η Ιταλία παραχωρούσε τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Ωστόσο η ήττα της χώρας και η Μικρασιατική Καταστροφή που ακολούθησε, το 1922, έδωσε την ευκαιρία στους Ιταλούς να ακυρώσουν τις συμφωνίες. Με την Συνθήκη της Λωζάνης (1923 – 1924) τα Δωδεκάνησα παραχωρούνται στην Ιταλία. Αμέσως ξεκινάει η προσπάθεια ιταλοποίησης των νησιών.
Στις 28 – 31 Οκτώβρη 1922 παίρνουν την εξουσία στην Ιταλία οι φασίστες με τον Μπενίτο Μουσολίνι. Τον Αύγουστο του 1923 αποστέλλεται και αναλαμβάνει διοικητής Δωδεκανήσων ο στρατηγός Μάριο Λάγκο και το 1937 ορίζεται διοικητής ο στρατάρχης Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκκι, ο οποίος δηλώνει έκπληκτος για το γεγονός ότι οι νησιώτες μιλούν ακόμα ελληνικά! Τα Δωδεκάνησα μετονομάζονται σε Isole Italiane dell’ Egeo («Ιταλικά Νησιά του Αιγαίου»).
Τον Σεπτέμβρη του 1928 ο Ελληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος υπογράφει στη Ρώμη Πενταετές Σύμφωνο Φιλίας με τον Μουσολίνι και στο πλαίσιο Συνέντευξης Τύπου που έδωσε στη Ρώμη, απαντάει σε ερώτηση σχετική με το θέμα των Δωδεκανήσων πως τέτοιο θέμα μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας δεν υφίσταται, παρά μόνο υφίσταται μεταξύ Ιταλών και Δωδεκανησίων. Υπογράμμισε ότι η Ελληνική γραμμή στο θέμα είναι η ίδια με αυτή που ακολουθείται και στο Κυπριακό, θέμα που ποτέ δεν επηρέασε αρνητικά τις άριστες ελληνο-βρετανικές σχέσεις.
Το 1937 η ελληνική γλώσσα χαρακτηρίζεται «τοπική γλώσσα» (lingua locale) και επιβάλλεται σχολικός κανονισμός ο οποίος όριζε ότι η ελληνική γλώσσα θα διδασκόταν χωρίς βιβλία, προαιρετικά, μόνο στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Παράλληλα άρχισε να διδάσκεται υποχρεωτικά και το μάθημα της «φασιστικής αγωγής» (cultura fascista). Πολλοί γονείς προτιμούν να κρατήσουν τα παιδιά μακριά από το σχολειό ώστε να μην ιταλοποιηθούν. Αυτή την εποχή σε όλα τα νησιά τολμηροί εκπαιδευτικοί και παπάδες οργανώνουν «κρυφά σχολειά» σε σπίτια και εκκλησιές όπου διδάσκουν, παράνομα, ελληνικά, σε αρκετά παιδιά.
Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος
Στις 28 Οκτώβρη 1940 η Ελλάδα δέχεται την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας και έτσι μπαίνει στον πόλεμο. Η Δωδεκανησιακή παροικία ενθουσιάζεται και με επικεφαλής την Δωδεκανησιακή Νεολαία Αθηνών ζήτησε να επιτραπεί η εθελοντική κατάταξη στον ελληνικό στρατό Δωδεκανησίων εθελοντών, παρόλο που είχαν ιταλική υπηκοότητα. Οι Δωδεκανήσιοι θεώρησαν ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και την ένωσή της με την Ελλάδα. Το αίτημα γίνεται δεκτό και στις 23 Νοέμβρη 1940 συγκροτήθηκε το Σύνταγμα Δωδεκανησίων. Ο υπολοχαγός Μάρκος Κλαδάκης, που γεννήθηκε στη Σύμη, αναλαμβάνει την οργάνωσή του.
Κρίθηκαν ικανοί 1.586 εθελοντές, εκπαιδεύτηκαν ως τυφεκιοφόροι και πολυβολητές και στις 12 Φλεβάρη του 1941 μεταβαίνουν στο Αλβανικό Μέτωπο, στην πρώτη γραμμή, όπου αρχίζουν να γράφουν ένδοξες σελίδες ιστορίας.
Ο Μάρκος Κλαδάκης καταγράφει την σύνθεση του Συντάγματος Δωδεκανησίων, ανά νησί, ως εξής:
Στο ελληνοαλβανικό μέτωπο η φασιστική Ιταλία ηττήθηκε, τα ιταλικά στρατεύματα οπισθοχώρησαν στο εσωτερικό της Αλβανίας. Η περήφανη νίκη δεν ήταν αρκετή. Το Απρίλη του 1941 ακολούθησε η γερμανική εισβολή και μέχρι το τέλος του Μάη η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από την τριπλή κατοχή, των Γερμανών, Ιταλών και Βούλγαρων κατακτητών.
Ο λαός οργανώνει την Εθνική Αντίσταση, δημιουργεί Αντιστασιακές Οργανώσεις με βασικό κορμό το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Πολλοί Δωδεκανήσιοι πατριώτες, μαζί με νησιώτες του Βορείου Αιγαίου και την Κύπρο, πρόσφυγες από όλη την Ελλάδα, με όλα τα μέσα καταφθάνουν στη Μέση Ανατολή, κατατάσσονται στις ένοπλες δυνάμεις της Μέσης Ανατολής όπου συμμετέχουν ενεργά στην ανάπτυξη ενός ισχυρού ελληνικού απελευθερωτικού κινήματος, που απέβλεπε στην υποστήριξη της πάλης του υπόδουλου λαού μας και στη βοήθεια του συμμαχικού αγώνα.
Στις 10 Οκτώβρη του 1941, με πρωτοβουλία λίγων κομμουνιστών που είχαν καταταγεί στο στρατό της Μέσης Ανατολής και με επικεφαλής τον Γιάννη Σάλα, ιδρύεται η Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση (ΑΣΟ) με σκοπούς: 1. Την δημιουργία αντιφασιστικά διαπαιδαγωγημένου στρατού, που θα έπαιρνε μέρος το ταχύτερο δυνατό στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων κατά των χιτλεροφασιστών. 2. Ο στρατός αυτός, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να αποβιβαστεί στην Ελλάδα για να βοηθήσει τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό να ολοκληρώσει την απελευθέρωση της χώρας και 3. Ο στρατός αυτός, σεβόμενος τη βούληση του ελληνικού λαού, να αντισταθεί σε κάθε προσπάθεια των φασιστικών στοιχείων να επιβάλλουν με τη βία καθεστώς αντίθετο προς τη θέληση του λαού.
Σύντομα ιδρύθηκαν αντίστοιχες Αντιφασιστικές οργανώσεις στο Ναυτικό (ΑΟΝ) και την Αεροπορία (ΑΟΑ). Και οι τρεις οργανώσεις μαζί συσπείρωσαν στις γραμμές τους το 90% των στρατιωτών, των ναυτικών και των αεροπόρων, καθώς και πολλούς πατριώτες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.
Στις 8 Σεπτέμβρη 1943 η Ιταλία συνθηκολογεί, η περίοδος της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα έχει λήξει οριστικά. Όχι όμως τα βάσανα και ο αγώνας του λαού. Στο δρόμο για την Ενωση οι Δωδεκανήσιοι γνώρισαν όλη την ένταση του πολέμου, την Γερμανική κατοχή 1943 – 1945 και την Αγγλική κατοχή που κράτησε μέχρι την 31 Μάρτη 1947, ημέρα κατά την οποία κατέβηκε η βρετανική σημαία από την Ρόδο.
το θέμα των Σκουριών, το θέτει ο δημοσιογράφος στο 1:06:23. Ακολουθεί ο διάλογος απομαγνητοφωνημένος:
-Στις Σκουριές δεν ήτανε εκεί οι πολίτες που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην Ελληνικός Χρυσός; Στις Σκουριές δεν πήγε το κράτος της δεξιάς κ χτύπαγε εκεί τους ανθρώπους; Στις Σκουριές λειτουργεί ακόμα η Ελληνικός Χρυσός με 6 μήνες αριστεράς και ακόμα οι άνθρωποι τρώνε ξύλο.
-Στις Σκουριές αυτό που εγώ γνωρίζω είναι ότι η επιχείρηση διαμαρτύρεται και ζητάει άμεσα να υπάρξει απόφαση, δεδομένου ότι δεν της έχει δοθεί άδεια, να προχωρήσει στα σχέδια για την εξόρυξη και την εεε τη τη την δυνατότητα επί τόπου να γίνεται η διαδικασία της
– α α κατάλαβα
-της διαλογής ..που έχει τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον. ααα αλλά είναι μία μάχη η οποία είναι διαρκής, η μάχη αυτή δε δίνεται μονάχα με τα συμφέροντα αλλά είναι και μία μάχη που έχει να κάνει και με το πώς με την τοπική (σ) κοινωνία θα μπορέσει κανείς να βρει ένα modus viventi διότι από την άλλη πλευρά η άλλη πλευρά βάζει στη προμετωπίδα εργαζόμενους …
-αλλά εμείς ήμασταν με τη μία πλευρά. Δεν ήμασταν με την άλλη !
-αφήστε…
-μα τι λέτε τώρα;
-ήμαστε με τη μία ως ως κυβέρνηση όμως έχεις ευθύνη να μην οδηγήσεις 5.000 εργαζόμενους στην ανεργία
-φυσικά δε διαφωνώ
-αλλά πρέπει να βρεις μια λύση
-βεβαίως, έτσι;
-και εκεί είναι ένα θέμα το οποίο χειρίζεται, χειρίστηκε εδώ και .. το προηγούμενο διάστημα ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης ως υπουργός και τώρα το χειρίζεται ο Πάνος ο Σκουρλέτης και είναι ένα θέμα ανοιχτό το οποίο δεν έχει λήξει και πιστεύω, είμαι βέβαιος δηλαδή ότι η λύση που θα βρεθεί θα είναι και στα πλαίσια της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής αλλά και στα πλαίσια της κοινωνικής δικαιοσύνης το δίκαιο δηλαδή του αγώνα των πολιτών
-μάλιστα. Των πολιτών ποιών τώρα; Αυτών που διαμαρτύρονται για την επένδυση ή αυτών που θέλουν δουλειά;
-το Κοινωνική δικαιοσύνη είναι οι άνθρωποι που δουλεύανε να μην χάσουν τη δουλειά τους, το δίκαιο του αγώνα, είναι το δίκαιο του αγώνα των ανθρώπων εκείνων που προέταξαν τη ζωή τους με το περιβάλλον
Πρωθυπουργέ κ.Τσίπρα
Έχοντας παρακολουθήσει τη συνέντευξή σας αυτή και έχοντας διαβάζει γράμμα γράμμα τις απαντήσεις σας για το θέμα των Σκουριών σας χαρτογραφούμε με θλίψη, οργή και αγανάκτηση:
Συγγνώμη ζήτησε ο πάπας Φραγκίσκος για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν με την υποστήριξη της Καθολικής Εκκλησίας σε βάρος των αυτόχθονων λαών της αμερικανικής ηπείρου, μιλώντας στην Κολομβία. Παράλληλα, ο ποντίφικας κάλεσε τους κατατρεγμένους λαούς να αλλάξουν την παγκόσμια οικονομική τάξη των πραγμάτων, και κατηγόρησε τους οργανισμούς που επιβάλλουν προγράμματα λιτότητας ότι εισάγουν «μια νέα αποικιοκρατία», ενώ επίσης προέτρεψε τους φτωχούς να αποκτήσουν τα «ιερά δικαιώματα» της εργασίας, κατοικίας και γης.Σε μια από τις μεγαλύτερες, πιο παθιασμένες και ευρέως φάσματος ομιλίες ως Πάπας, ο Αργεντινός στην καταγωγή Πάπας, ζήτησε συγχώρεση για τις αμαρτίες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη συμπεριφορά της απέναντι στους αυτόχθονες Ινδιάνους κατά τη διάρκεια αυτού που αποκάλεσε την «υποτιθέμενη κατάκτηση της Αμερικής».
Αναφερόμενος στα λόγια ενός επισκόπου του 4ου αιώνα, είπε ότι το ανεξέλεγκτο κυνήγι χρημάτων ήταν «η κόπρος του διαβόλου» και πρόσθεσε ότι οι φτωχές χώρες δεν θα πρέπει να καταλήγουν να είναι προμηθευτές πρώτων υλών και φτηνών εργατικών χεριών για τις εξελιγμένες χώρες.
Ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας απηύθυνε τον λόγο του στους συμμετέχοντες στο δεύτερο παγκόσμιο συνέδριο λαϊκών κινημάτων, έναν διεθνή οργανισμό που φέρνει σε επαφή οργανισμούς για ανθρώπους που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας, όπως οι φτωχοί, οι άνεργοι και οι χωρικοί που έχουν χάσει τη γη τους. Το πρώτο συνέδριο, πέρσι, είχε φιλοξενηθεί στο Βατικανό.
Ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησε μετά από τον βολιβιανό πρόεδρο Εβο Μοράλες, ο οποίος φορούσε ένα σακάκι με απεικόνιση του αργεντινού επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, που εκτελέστηκε στη Βολιβία το 1967 από βολιβιανούς στρατιώτες υπό την καθοδήγηση της αμερικανικής κεντρικής υπηρεσίας πληροφοριών (CIA).
«Ας μη φοβόμαστε να το λέμε: Θέλουμε αλλαγή, πραγματική αλλαγή, διαρθρωτική αλλαγή» είπε ο πάπας, στηλιτεύοντας ένα σύστημα που «έχει επιβάλλει τη λογική του κέρδους με οποιοδήποτε τίμημα, χωρίς να ενδιαφέρεται για τον κοινωνικό αποκλεισμό ή την καταστροφή της φύσης».
Morales, an anti-clerical champion of indigenous rights, has taken decisive steps to empower Bolivia’s 36 native groups and embed their rights in the country’s constitution. The president has also acted to change the constitution in 2009, making the Catholic nation a secular country and removed the bible and cross from the presidential palace when he took office in 2006.
Morales praised Francis as someone who is «helping in the liberation of our people». He gifted the pontiff with a cross with the Communist symbol similar to the one belonging to Father Luis Espinal, a Jesuit priest who was detained, tortured and killed by Bolivia’s paramilitary squads.
«Remember one of our brothers, a victim of interests that didn’t want him to fight for Bolivia’s freedom,» Francis, a Jesuit himself, said from the popemobile to a crowd. «Father Espinal preached the Gospel, the Gospel that bothered them, and because of this they got rid of him.»
Francis and Morales met on several occasions, most recently in October when the indigenous president took part in a Vatican summit of grassroots groups of natives and advocates for the poor.
Ας βγούμε από το ευρώ και ας σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές. Και ας πεινάσουμε όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι ξένοι και οι έλληνες δοσίλογοι των καναλιών. Όλοι λένε ότι θα σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές, αλλά έκατσε κανείς από εσάς να σκεφτεί τι ακριβώς εισάγουμε και τι ακριβώς να πάψει να έρχεται στην Ελλάδα; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε αυτοκίνητα. Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν Γερμανοί και Γάλλοι που δεν θα ξαναπουλήσουν ούτε ένα αυτοκίνητο τα επόμενα χρόνια. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε γάλα, τυριά και βούτυρο. Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν τα φασιστόμουτρα οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ξηρούς καρπούς από την Τουρκία. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε καρπούζια και σταφύλια από την Αφρική. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε σταφίδες από την Χιλή (αν είναι δυνατόν!) -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε σπορέλαια και άλλα γράσα. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρετσίνα από την Καλιφόρνια (θου Κύριε). -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τις εκατοντάδες είδη από οινοπνευματώδη ποτά. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τυριά, κονσέρβες, κέικ, ζαμπονάκια κλπ. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε κινητά, τηλεοράσεις, υπολογιστές και τα χίλια δυο ηλίθια γκάτζετ που στραβώνουν τον κόσμο. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα εκατοντάδες είδη καπνού, πούρων και άλλων δηλητηρίων. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα μπατζάρια τουρσί από την Γερμανία (θεέ μου, θεέ μου). -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα δεκάδες είδη ξένων γλυκών και σοκολατοειδών που στέλνουν τα λεφτά μας στο εξωτερικό και την χοληστερίνη στα ύψη. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, και πληθώρα από άχρηστα είδη για το σπίτι (μέχρι κόφτης για να κόβεις σε ίσια κομμάτια την μπανάνα υπάρχει!!!). Ας επιστρέψουμε στην εποχή του 60. Ας περπατήσουμε και πάλι ήσυχοι στον άδειο δρόμο. Ας κοιμηθούμε το βράδυ χωρίς να ξυπνάμε από τον κάθε αργόσχολο ηλίθιο που τριγυρνάει με το αμάξι ακούγοντας τουρκογύφτικα καψουρολαϊκά ή χαζά ραπ στην διαπασών. Ας φάμε λιγότερο και ας χάσουμε το υπέρβαρο λίπος μας. Ας κάνουμε πάλι γιορτές-ρεφενέ. Ας ξανακάνουμε αληθινούς φίλους, αντί για τους ηλεκτρονικούς που έχουμε σήμερα. Ξυπνάτε μαλάκες Έλληνες. Έχουμε περάσει δια πυρός και σιδήρου. Έχουμε δώσει τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο. Έχουμε τσακίσει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο την ιταλική και γερμανική υπερδύναμη. Και έχουμε καταντήσει σήμερα να ζητιανεύουμε από τους κωλο-ευρωπαίους και να τους παρακαλάμε να μας πηδάνε ώστε να έχουμε βίντεο και κινητά. Και από πάνω καθόμαστε και μας βρίζουν, αφού δεν έχουμε πλέον ΚΑΘΟΛΟΥ αξιοπρέπεια.
@ithaca 