Κανένα γιορτινό αγώνισμα…

ο (κατεξοχην ολυμπιακός) Δήμος Αμαρουσίου ακολουθώντας το παράδειγμα και άλλων δήμων που πλήττονται, είτε τελευταίως από την οικονομική κρίση, είτε από πριν εξαιτίας της κακοδιαχείρισης, ματαιώνει το πολιτιστικό πρόγραμμα, συναυλίες και παραστάσεις, που είχε εξαγγείλει και διαφημίσει για Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Σημειωτέον ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια το φεστιβάλ του δήμου ήταν από τα καλύτερα της Αττικής με (σχεδόν) όλες τις, πολύ αξιόλογες, εκδήλωσεις με ελεύθερη είσοδο. Του χρόνου χειρότερα;

Advertisement

Το πάρτυ…

Οι παλαιότερο το έχουμε συνδέσει με αυτό:

Αργότερα ήρθε ο Λουκιανός να ονειρευτεί και να  watch?v=VNgn1w9SohI]το απόλυτο πάρτυ:

Φαίνεται όμως ότι τα νέα ήθη και έθιμα ξυπνούν και νέους συνειρμούς.

Όλα λοιπόν ξεκίνησαν όταν μια μικρή Ολλανδέζα προσκάλεσε τους φεϊσμπουκικούς της φίλους στα 16α γενέθλιά της, ξεχνώντας να διαβαθμίσει την πρόσβαση στην πληροφορία. Το νέο δημοσιοποιήθηκε από τους φίλους της στους φίλους τους και σε χρόνο dt δημιουργήθηκε ένα τέρας, όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Ε, χθες, Παρασκευή, ήταν η μεγάλη βραδιά. Και δείτε τι συνέβη:

Aρχικά, όλα κυλούσαν ομαλά:

Μετά όμως…

Όσο για τον τελικό απολογισμό…

25 arrests after Project X Haren viral party degenerates into a riot

Saturday 22 September 2012

Some 25 people were arrested as the Project X Haren viral party generated into a riot as a ‘small group of youths’ went on the rampage on Friday evening, Dutch media report.

The smart Groningen commuter suburb has been left in chaos. ‘The whole village is littered with bottles and cans, street furniture, bikes and fences have been overturned,’ Nos reporter Martijn van der Zande said.

The local Albert Heijn supermarket was plundered after shop windows were smashed and staff forced to flee out of a back door, Nos says. ‘We are not open,’ one shop worker said on Saturday. ‘Today we have to clear up the mess.’ Washing powder and other products are scattered nearby, the Telegraaf reports.

One local told the Nos, the residents are in shock. ‘It was all done by a group of nutcases,’ one told the broadcaster. ‘I just don’t understand it.’

Viral

Several thousand youngsters turned up in the village of 18,000 people on Friday evening after a girl’s 16th birthday party, announced on Facebook, went viral and became a mass hype.

Eyewitnesses said the ‘party’ began in good humour as locals turned up to see what was going one. But later in the evening, several thousand youngsters had gathered by the barriers police had used to shut off the street.

Many had been drinking and started to throw bottles at the police. The fences were thrown over and the police intervened. According to the Volkskrant, at least one car was set on fire and police used teargas to try to break up the crowds.

By 03.00 riot police had cleared the area. At least 30 people were taken to two hospitals in Groningen, some of whom had been hit by flying glass. Others had broken bones. No-one was kept in overnight.

Youths who were stranded on Zwolle train station after missing the last train home smashed windows and damaged fire extinguishers, Nos said.

Small group

Police have described the riots as a ‘worst case scenario’. ‘A group of troublemakers were intent on causing damage, attacking other people and making it impossible for the emergency services to do their jobs,’ Nos quoted the police as saying.

They are hoping camera and video footage will allow them to identify other rioters. The council says it plans to try to claim to cost of the policing operation and the clean-up on the youths who have been arrested.

Nos reports that 15,000 people have now ‘liked’ a Facebook appeal for people to come and help clear up the mess.

Ευτυχώς, το τιμώμενο πρόσωπο είχε εγκαίρως εγκαταλείψει το σπίτι. Η επέτειος όμως, σίγουρα θα της μείνει αξέχαστη…

Ψυχική ανάταση στην Τήνο

Από την ερχόμενη Πέμπτη 25/8 έως και την Κυριακή 28/8, την Τήνο δονούν με τις φωνές τους οι κυρίες της jazz.

Επειδή το καλοκαιράκι καλά κρατεί ιδού το πρόγραμμα του φεστιβάλ και πράξε τα δέοντα.

Και για να μπούμε στην κατάλληλη διάθεση…

…που άκουγα διπλά τα βήματά μου…

Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης…

Φέτος είναι αφιερωμένη στον Ελύτη, τον πιο γνώριμο Έλληνα ποιητή.

Αντιθέτως, ο Σκαρίμπας δεν είναι τόσο pop στο κοινό. Ένα υπέροχο ερωτικό του ποίημα μελοποίησε ο Άσιμος…

Ουλαλούμ
Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά,
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά, κι από τα δάσα!

Θα ‘ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζει φώτα [ήλιο] και βροχή το νιο φεγγάρι!…

Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα.

Πως να… θα μείνει ο κόσμος με το «μπα»
που μ’ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και – τάχας – σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη…

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ…
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο – ωϊμένα! –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κ’ εσύ με μένα!…

Τόσο πολύ μ’ αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω – στραβός – μες στα νερά; κ’ εσύ κοντά μου!

Πες μας κι εσύ μια ιστορία!

Με ολοήμερες εκδηλώσεις γιορτάζει το Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης την Κυριακή 20 Μαρτίου

Μαρτίου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 00:11

Αθήνα

Εχετε μια όμορφη ιστορία που ακούσατε από τον παππού ή τη γιαγιά σας, ένα αστείο περιστατικό ή μια βιωματική ιστορία που θέλετε να μοιραστείτε με άλλους; Την Κυριακή 20 Μαρτίου, άνθρωποι σε όλον τον κόσμο συναντιούνται και ανταλλάσσουν τις ιστορίες τους, γιορτάζοντας την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης.

Στην Ελλάδα, το Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών, μέλος του διεθνούς δικτύου για την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης, σε συνεργασία με το Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής-Ιδρυμα Οικ. Γ. Ψαροπούλου διοργανώνουν ολοήμερο αφιέρωμα στην αφήγηση, για παιδιά και μεγάλους στο Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής (Μελιδώνη 4-6 και Αγίων Ασωμάτων, στο Θησείο). Ετσι, την Κυριακή 20 Μαρτίου, στις 11 π.μ., έχουν προγραμματιστεί αφηγήσεις και διαδραστικά παιχνίδια για παιδιά από πέντε ετών, ενώ το απόγευμα, από τις 7 μ.μ., ξεκινά ο κύκλος αφηγήσεων για το ενήλικο κοινό. Όμως οι αφηγητές του Κέντρου δεν θα μονοπωλήσουν τη βραδιά. Οσοι από τους ακροατές επιθυμούν μπορούν να αφηγηθούν τις δικές τους ιστορίες. Θα συντονίσει ο αφηγητής Γιώργος Ευγενικός, πρόεδρος του Δ.Σ. του Κέντρου.

Η ιστορία του θεσμού της Παγκόσμια Ημέρας Αφήγησης ξεκινά στη Σουηδία, γύρω στο 1991-1992, με την εκδήλωση «Alla berattares dag» (Ολη την ημέρα παραμυθάδες) που πραγματοποιούνταν στις 20 Μαρτίου. Γρήγορα η ιδέα βρίσκει μιμητές και αλλού. Το 1997 στο Περθ της Αυστραλίας γίνεται μια μεγάλη Γιορτή των Ιστοριών που διαρκεί πέντε εβδομάδες. Το 2001 η εκδήλωση εξαπλώνεται, από το σκανδιναβικό δίκτυο αφήγησης Ratatosk, από τη Σουηδία, στη Νορβηγία, στη Δανία, στη Φινλανδία και στη Λιθουανία. Το 2003, φτάνει ως τον Καναδά και άλλες χώρες, οπότε γίνεται γνωστή διεθνώς ως Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης. Το 2005 εορτάζεται σε 25 χώρες σε 5 ηπείρους και ο θεσμός πλέον καθιερώνεται.

Κάθε χρόνο η Ημέρα είναι αφιερωμένη σε ένα θέμα. Το φως και η σκιά ήταν το θέμα του 2010, οι γείτονες του 2009, οι γέφυρες του 2005. Εφέτος η ημέρα είναι αφιερωμένη στο νερό.

«Η αφήγηση είναι τόσο παλιά όσο ο λόγος, το έχουμε ξεχάσει αυτό», λέει στο vima.gr ο Γιώργος Ευγενικός. «Από τη στιγμή που ο άνθρωπος μιλά, αφηγείται. Συναντιέται με τους άλλους γύρω από τη φωτιά και διηγείται τις περιπέτειες της μέρας του». Καθώς μαζευόμαστε γύρω από έναν αφηγητή να ακούσουμε μια ιστορία, χτίζουμε κοινές αναμνήσεις, αναπτύσσουμε σχέσεις, ισχυροποιούνται οι δεσμοί μεταξύ μας. Ο λόγος γίνεται για ιστορίες που δεν είναι καταγεγραμμένες, που μεταφέρονται προφορικά, από στόμα σε στόμα. «Το παραμύθι, οι παραδόσεις, οι θρησκευτικές δοξασίες κυκλοφορούσαν για πάρα πολλούς αιώνες μέσα από τον προφορικό λόγο, σπάνια καταγράφονταν», λέει στο vima.gr, η Αννα Αγγελοπούλου, δρ κοινωνικής ανθρωπολογίας, η οποία έχει μελετήσει επισταμένα το ελληνικό παραμύθι. «Αυτά τα είδη κουβαλούν μέσα τους εικόνες, διότι η ανθρωπότητα πάντοτε ζούσε με εικόνες, στις οποίες έβαζε λόγια. “Εικόνες του φτωχού” τις αποκαλούν, γιατί είναι εικόνες που φτιάχνουμε με τη φαντασία μας. Στον κοινό φαντασιακό χώρο των παραδοσιακών κοινωνιών κυκλοφορούσαν λοιπόν διάφορες εικόνες, μέσα από τις αφηγήσεις από πατέρα σε γιο. Είναι εικόνες που αναγνωρίζουμε όλοι, που τις ντύνουμε με λόγια τα οποία έχουν την ίδια φόρτιση για όλους, είναι εικόνες που τις μοιραζόμαστε συλλογικά, από το ίδιο εικονοστάσι, τις οποίες τις μεταφέρουμε όπως τις κληρονομήσαμε».

Πώς λειτουργούν αυτές οι προφορικές αφηγήσεις; Κατ’αρχήν, «είναι καθρέφτης της κοινωνίας μέσα στην οποία αναπτύσσονται, γι’ αυτό και όταν μια αφήγηση είναι οριακή, όταν δεν αγγίζει την κοινωνία, τότε παύει να κυκλοφορεί και κυκλοφορεί μια άλλη». Όλα αυτά γίνονται αυθόρμητα όταν οι μύθοι κυκλοφορούν ελεύθερα, λέει η κ Αγγελοπούλου. Επειτα, «μέσα από τις παραδόσεις μας, από αυτές τις ιστορίες που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα, χτίζουμε την ταυτότητά μας» και μην ξεχνάμε ότι με τις ιστορίες μας επικοινωνούμε με τους άλλους, «οι εικόνες ντύνονται με λόγια και ταξιδεύουν από τη μια κοινωνία στην άλλη, από το ένα μέρος στο άλλο, μας φέρνουν σε επικοινωνία με άλλους λαούς».

Η τηλεόραση, πριμοδοτώντας την έτοιμη εικόνα –που μας έχει κατακλύσει– έχει ανακόψει αυτή την παράδοση. Ευκαιρία την Κυριακή να τη θυμηθούμε, μας καλεί το Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών, το οποίο πραγματοποιεί και τη Γιορτή Παραμυθιού κάθε καλοκαίρι στην Κέα.

Από Το Βήμα

Tι θα κάνω το Σαββατοκύριακο

Μέσα στη θλίψη της ύφεσης και του επερχόμενου χειμώνα λέω, το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, να κάνω μια βόλτα σε μια γιορτή! Θα πάω λοιπόν στο πάρκο Τρίτση, στο Ίλιον, για να δω πώς την παλεύουν εκείνες κι εκείνοι οι λίγοι που ξεχωρίζουν. Ελπίζω να είμαστε πολλοί εκεί για να πάρουμε ιδέες και να δώσουμε δυναμική στην κίνηση. Το χρειαζόμαστε.

Δείτε το πλήρες πρόγραμμα εδώ

Ο Ξενάκης, η Ορέστεια και η Κωνσταντινούπολη

Με το έργο ενός μέγιστου Έλληνα δημιουργού, του Ιάννη Ξενάκη, τιμά φέτος η Κωνσταντινούπολη – πολιτιστική πρωτεύουσα για το 2010- την Ημέρα της Μουσικής, στις 21 Ιουνίου.
Η εκδοχή του Ξενάκη στην Ορέστεια του Αισχύλου θεωρείται σημείο αναφοράς στη μουσική του 20ου αιώνα.

Aπόσπασμα του έργου:

Περισσότερες πληροφορίες στα Νέα

To ΔΝΤ δεν λύγισε την τέχνη (στην Αργεντινή)

Να και μια ευχάριστη είδηση μέσα στον γενικό ζόφο των ημερών. Οι καλλιτέχνες όχι μόνο δεν πέθαναν της πείνας απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ, αλλά, τουναντίον, γνώρισαν νέες στιγμές δόξης. Το παράδειγμα της Αργεντινής είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο:

Το κραχ στην Αργεντινή μαζί με τη φτώχεια έφερε «ρεύμα» οικονομίας, ευέλικτες παραστάσεις, δωρεάν θεάματα

Του Δημητρη Pηγοπουλου

Το «Κολόν» είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα του Μπουένος Αϊρες. Λίγους μήνες μετά την κήρυξη πτώχευσης τον Δεκέμβριο του 2001, ένα ανοιξιάτικο απόγευμα ο κόσμος παρακολουθούσε από τα λεωφορεία μια πυκνή ουρά να ξεδιπλώνεται χωρίς εμφανές τέλος. Ηταν οι θεατές μιας ασυνήθιστης παράστασης που χωρίς να το θέλει θα έμενε στην ιστορία της πόλης. Ο κόσμος δεν κρατούσε χρήματα που αντιστοιχούσαν στο αντίτιμο του εισιτηρίου, αφού εισιτήρια, όπως και χρήματα άλλωστε, δεν υπήρχαν. Ο καθένας είχε μαζί του μικρές σακούλες με ρύζι, μακαρόνια, γάλα. Μόνο έτσι θα έμπαιναν στο θέατρο.

Εννιά χρόνια μετά το αργεντίνικο κραχ και την ιδιότυπη εκείνη παράσταση, η θεατρική σκηνή του Μπουένος Αϊρες γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση.

Οι συνέπειες της κρίσης κορυφώθηκαν τον Οκτώβριο του 2002 όταν οι περισσότεροι από τους μισούς Αργεντίνους (57,5%) ζούσαν επισήμως κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ ένα διόλου ευκαταφρόνητο 27,5% αντιπροσώπευε τους πολίτες που ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Την ίδια χρονιά το θέατρο «άντεχε» εντυπωσιακά. Περισσότερες από 390 ομάδες συνέχιζαν να ετοιμάζουν παραστάσεις και να τις παρουσιάζουν στα 123 «επίσημα» θέατρα της πρωτεύουσας. Και σχεδόν 150 παραστάσεις ανέβηκαν εκτός του επίσημου δικτύου, στο off Buenos Aires. H συγγραφέας και μεταφράστρια Εφη Γιαννοπούλου έζησε από κοντά τον θεατρικό «πυρετό» της πόλης, καθώς έμεινε μερικούς μήνες στο Μπουένος Αϊρες το 2006. «Θυμάμαι μια παράσταση που παιζόταν σε σπίτι. Σε κανονικό σπίτι».

Η έκρηξη του ντιζάιν

Αλλά δεν ήταν μόνο το θέατρο. Ο Θανάσης Παπαδημητρίου πήγε στην Αργεντινή παραμονές της χρεοκοπίας. Θα εργαζόταν ως νηπιαγωγός στο σχολείο της ελληνικής κοινότητας του Μπουένος Αϊρες. Στην αρχή η εμπειρία ήταν τρομακτική. «Υπήρχε φόβος. Εβλεπες επιδρομές σε εστιατόρια. Εκλεβαν το ταμείο και τους πελάτες μαζί». Αλλά όταν πέρασε το πρώτο καυτό κύμα των αιματηρών διαδηλώσεων και των λεηλασιών, η κοινωνία άρχισε να ισορροπεί στη νέα πραγματικότητα. «Οι άνθρωποι που έμεναν άνεργοι και δεν ήταν καθόλου λίγοι, απογοητευμένοι επειδή η πιθανότητα να βρουν καινούργια δουλειά ήταν μικρή, στρέφονταν στο πιο δημιουργικό κομμάτι του εαυτού τους», θυμάται ο κ. Παπαδημητρίου. «Και άρχισαν να φτιάχνουν πράγματα. Αντικείμενα, μικροέπιπλα, κατασκευές, ζωγραφική, τα πάντα. Ετσι, μέσα σε λίγους μήνες το Μπουένος Αϊρες γέμισε μικρές γκαλερί, αλλά και μαγαζάκια από νέους ντιζάινερ που προσπαθούσαν να πουλήσουν τις κατασκευές τους. Ακόμα πιο διαδεδομένοι ήταν οι πάγκοι σε μεγάλες υπαίθριες αγορές στις πλατείες της πόλης. Το να πουλήσουν τα έργα τους ήταν πιο εύκολο από ποτέ, καθώς όλα τα προϊόντα εισαγωγής ήταν απλησίαστα για ένα συντριπτικά υψηλό ποσοστό της κοινωνίας της Αργεντινής».

Την ίδια στιγμή το Μπουένος Αϊρες γνώριζε ένα νέο κύμα κοσμοπολιτισμού. Οι Αμερικανοί που μέχρι χθες ταξίδευαν στο γειτονικό Μεξικό για να μάθουν ισπανικά, επέλεγαν τώρα την πάμφθηνη Αργεντινή. Το Μπουένος Αϊρες ήταν ξανά στη μόδα. Στα εστιατόρια πολυτελείας μπορούσες να φας με 20 ή 25 ευρώ το άτομο. Αμερικανοί επιμελητές σύγχρονης τέχνης έφταναν στην πόλη και επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη ή στο Λος Αντζελες έγραφαν για την ταλαντούχα νέα γενιά Αργεντίνων καλλιτεχνών, τα έργα των οποίων μπορούσαν να πουληθούν σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές.

Το Μπουένος Αϊρες πλημμύρισε με γκαλερί. Μέσα σε τρία χρόνια, από το 2005 μέχρι το 2008, η εξαγωγή έργων τέχνης αυξήθηκε κατά 65%! «Η άνοδος των εξαγωγών έργων τέχνης μπορεί να αποδοθεί σε δύο παράγοντες», υποστηρίζει ο ειδικός Αντριαν Γκουαλντόνι Μπασουάλντο. «Από τη μια έχουμε τη διεθνή αναγνώριση για την ποιότητα της τέχνης που παράγεται στην Αργεντινή και ταυτόχρονα επωφελούμαστε από την διαφορά της αξίας ανάμεσα στο πέσο και στα άλλα νομίσματα».

Η φτώχεια έγινε στυλ

Η προσαρμογή στις νέες συνθήκες απαίτησε ευελιξία και ιδέες. Παραστάσεις 24 ρόλων παίζονταν από πέντε ηθοποιούς, γιατί τόσο μπορούσε να αντέξει ο σφιχτός προϋπολογισμός μιας ομάδας. Το εύρημα μάλιστα έγινε «στυλ» ή «ιδεολογία», αναγορεύθηκε σε «ρεύμα» και βγήκε έξω από τα σύνορα της χώρας. Η θεατρική εβδομάδα συρρικνώθηκε σε δύο ημέρες και πολλές ομάδες συντηρούσαν ένα χώρο. Μια ημέρα μπορούσες να δεις τρεις παραστάσεις στη σειρά στο ίδιο θέατρο. Η αίθουσα «El Camaran de las Musas» είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ανοιξε τις πόρτες της το 2001, όταν τα σημάδια της μεγαλύτερης ύφεσης της αργεντίνικης οικονομίας είχαν γίνει ορατά. Παρ’ όλα αυτά η ενεργητικότητα στο ζενίθ της κρίσης έπιασε κόκκινο. Γρήγορα ο νέος χώρος έγινε στέκι. Ο Εμίλιο Γκουτιέρες θυμάται: «Ο κόσμος ερχόταν να δει θέατρο, να παρακολουθήσει διαλέξεις, να δει εκθέσεις ή να πιει το ποτό του». Ο ίδιος δίνει την εξήγηση για το φαινομενικά παράδοξο αργεντίνικο boom στις τέχνες: «Σε εποχές κρίσης ο κόσμος έχει ανάγκη να βγει από το σπίτι του, να δει κάτι άλλο από αυτό που του προσφέρει η τηλεόραση».

Κατέρρευσαν οι τιμές

Η κρίση έφερε σημαντική μείωση των τιμών στα εναλλακτικά, κυρίως, θεατρικά στέκια του Μπουένος Αϊρες. Ενα «κανονικό» εισιτήριο πριν από το 2001 κόστιζε κατά μέσο όρο από 12 έως 15 πέσος. Σε 12 μήνες η αντίστοιχη τιμή κυμαινόταν από 5 μέχρι 8 πέσος και το ακριβότερο εισιτήριο δεν κόστιζε περισσότερο από 10 πέσος. Φοιτητές και ηλικιωμένοι μπορούσαν να δουν θέατρο ακόμα φθηνότερα, με 2 ή 3 πέσος.

Αλλά η κρίση έφερε και μια παράδοξη μόδα: τη μόδα των «δωρεάν» θεαμάτων. Το 2002 εγκαινιάστηκε το πρώτο επαγγελματικό θέατρο δωρεάν θεαμάτων στο Λοράνχε του Μπουένος Αϊρες. Ο θεατρικός επιχειρηματίας Κάρλος Ρότεμπεργκ σκέφτηκε να δεσμεύσει μια αίθουσα στο συγκρότημα «Corrientes 1372», όπου παρουσιάζονταν αποκλειστικά παραστάσεις χωρίς εισιτήριο. «Πολλαπλασιάσαμε την ποσότητα των προσφερόμενων θεαμάτων και στο τέλος της σεζόν είχαμε ένα μέσο όρο εσόδων 4 ή 5 πέσος κατ’ άτομο», δηλώνει ο Ρότεμπεργκ.

Η Εφη Γιαννοπούλου δεν θεωρεί ότι η Ελλάδα θα εξελιχθεί υποχρεωτικά σε μια νέα Αργεντινή. Παρ’ όλα αυτά βρίσκει ομοιότητες. «Και στην Αργεντινή πέρασαν μια περίοδο εύκολου πλουτισμού που ξεφούσκωσε απότομα. Σήμερα σε προσκαλούν σε δείπνο και είναι πιθανό το μενού να περιλαμβάνει ένα πιάτο φακές. Ενώ εμείς θα πρέπει να “σηκώσουμε” τον μισό Βασιλόπουλο. Σε πολλά πάρτι θα βρεις μόνο μπίρα, την οποία συνήθως έχεις αγοράσει εσύ ο ίδιος. Η Αργεντινή άντεξε. Δεν διαλύθηκε, είναι μια κοινωνία σε ανασυγκρότηση».

Στην Ουγγαρία, λύση οι χορηγίες

Στις 27 Οκτωβρίου του 2008 η Ουγγαρία χτύπησε την πόρτα του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκειμένου να εξασφαλίσει δάνειο 25 δισ. ευρώ. Ο αντίκτυπος στην πολιτιστική βιομηχανία της χώρας ήταν άμεσος. Η κυβέρνηση του σοσιαλιστή Φέρεντς Γκιούρτσανι, το κόμμα του οποίου καταποντίστηκε στις πρόσφατες εκλογές, σταμάτησε όλα τα μεγάλα πρότζεκτ πολιτιστικής υποδομής. Με εξαίρεση τη χρηματοδότηση για το Πεκς, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2010.

Πιο χαρακτηριστική περίπτωση η ανακαίνιση του Θεάτρου Ερκελ στη Βουδαπέστη, έδρα της δεύτερης κρατικής όπερας της χώρας. Το 2008 ο Γκιούρτσανι υποσχέθηκε σταθερή χρηματοδότηση της τάξης των 5,3 δισ. ουγγρικών φιορινιών. Το 2009 εκταμιεύθηκαν 5,05 δισ. και για το 2010 δεν αναμένεται να ξεπεράσουν τα 4,9.

«Η θετική επίπτωση της κρίσης ήταν ότι οι πολιτιστικοί οργανισμοί στην Ουγγαρία υποχρεώθηκαν να βελτιώσουν το μάρκετινγκ και να εστιάσουν περισσότερο στην προσέλκυση χορηγιών», μας λέει ο Αντράς Ντέζι, δημοσιογράφος στη μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας, τη Nepszabadsag. Ταυτόχρονα, η προηγούμενη κυβέρνηση υιοθέτησε νόμο σύμφωνα με τον οποίο όσοι βοηθούσαν οικονομικά θεατρικές ομάδες και οργανισμούς δικαιούνταν φορολογική έκπτωση.

Στην Ουγγαρία, όπως και στην Ελλάδα, πολλά θέατρα εξαρτούν τη βιωσιμότητά τους από τις επιχορηγήσεις των δημόσιων ταμείων. Τώρα, η συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης στα σχετικά προγράμματα μειώθηκε.

Στα δύο χρόνια που διαρκεί η κρίση παρατηρείται μείωση της προσέλευσης στα θέατρα, αν και οι τιμές των εισιτηρίων έχουν πέσει δραματικά. Κοστίζουν 2 ή 3 ευρώ. Κυρίως επλήγη η αγορά των εισιτηρίων που καλύπτουν ολόκληρες καλλιτεχνικές περιόδους, ενώ αύξηση σημειώθηκε στα μεμονωμένα εισιτήρια. Το πιο ενδιαφέρον είναι ίσως η αλλαγή του καλλιτεχνικού προφίλ σημαντικού αριθμού θεάτρων. «Πολλοί οργανισμοί που πριν παρουσίαζαν περισσότερο καλλιτεχνικές επιλογές στράφηκαν σε πιο ψυχαγωγικά και δημοφιλή θεάματα», προσθέτει ο Αντράς Ντέζι.

Από την Καθημερινή

Έρως…

Η τέχνη του έρωτα στην αρχαιότητα:

Αφιέρωμα της εφημερίδας Το Βήμα με αφορμή την έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Μήδεια από τη Νορβηγία

Σε χορογραφία Ολγας Παπαλεξίου και μουσική του Νορβηγού Ολε Χένρικ Μόε ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη η μουσικοχορευτική παράσταση της τραγωδίας του Ευριπίδη

Από την αρχαία Ελλάδα ως την καλλιτεχνική δημιουργία της σύγχρονης νορβηγικής σκηνής, από τη «Μήδεια» του Ευριπίδη ως τη μουσική που συνθέτει ένας νορβηγός μαθητής του Ελληνα
Ιάνη Ξενάκη και χορογραφεί μια Ελληνίδα, με σκοπό να εκφράσουν το πάθος της ανθρώπινης ψυχής, μεσολαβεί μεγάλη χρονική και γεωγραφική απόσταση

Aπό Το Βήμα

Ακούστε απόσπασμα από παλαιότερη δουλειά του Μόε
Περσεφόνη