δεν ήταν κάποιος από τους συνήθεις υπόπτους, ήταν ένας νεαρός σε μια πτήση από τη Ρώμη στην Αθήνα. Μου είχε κάνει εντύπωση μεγάλη το κουράγιο του, η δύναμή του, ν’ απαρνηθεί την προνομιούχα θέση του για να ζήσει ελεύθερος.
Δεν ήμαστε εδώ, παρότι αλλιώς τα είχαμε συμφωνήσει τηλεφωνικώς. Δεν ήθελα να έρθει, γιατί αν και την αγαπούσα μου είχε φερθεί βάναυσα, όχι μια φορά μόνο αλλά δύο. Τη δεύτερη ήθελε να με ξεκινήσει για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, αυτό που η ίδια είχε ακολουθήσει. Μόνον το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μ΄έσωσε ( ; )
Γι’ αυτό έλειπα τότε. Ήξερα καλύτερα τί έπρεπε ν’ αποφύγω.