Ασφαλώς και σε θυμάμαι… Θυμάμαι την επιμονή σου να γεννήσεις προτού πεθάνεις. Θυμάμαι το χλευαστικό ύφος του πατέρα σου στην ιδιοτρορρυθμία μου. Βλέπεις εγώ ήμουν μια πτωχή και… διόλου ταπεινή κόρη ενός… τριτοκοσμικού, ενώ εσύ θυγατέρα (εκ των τεσσάρων – πέντε) του πλούσιου επιστήμονα – ερευνητή.
Τραγελαφικό ίσως και δραματικό ή ιστορικό σφάλμα ότι δεκαετίες αργότερα αποδεικνύεται ότι οι ιδιορρυτροπίες χρήζουν διερεύνησης. Εάν δεν βρεθεί τίποτα εξυπηρετείται, τουλάχιστον, το φιλοθεάμων κοινό (με την αρωγή των άρτια εκπαιδευμένων υπαλλήλων) εάν βρεθεί; Δρυός πεσούσης… η συνέχεια συντόμως / σύντομα σε μια αίθουσα πλησίον σας…
Περιττό να το επενδύσουμε ηχητικά. Το πρώτο που σας έρχεται στο νου. Εκείνο είναι. Και δεν τζογάρουμε με τη ζωή κανενός που δεν μας έφταιξε.
@ithaca 