Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης…
Φέτος είναι αφιερωμένη στον Ελύτη, τον πιο γνώριμο Έλληνα ποιητή.
Αντιθέτως, ο Σκαρίμπας δεν είναι τόσο pop στο κοινό. Ένα υπέροχο ερωτικό του ποίημα μελοποίησε ο Άσιμος…
Ουλαλούμ
Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά,
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά, κι από τα δάσα!
Θα ‘ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζει φώτα [ήλιο] και βροχή το νιο φεγγάρι!…
Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα.
Πως να… θα μείνει ο κόσμος με το «μπα»
που μ’ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και – τάχας – σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη…
Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ…
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο – ωϊμένα! –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κ’ εσύ με μένα!…
Τόσο πολύ μ’ αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω – στραβός – μες στα νερά; κ’ εσύ κοντά μου!
Τεράστιο, αλλά με τον Παπακωνσταντίνου μ’ αρέσει περισσότερο -έχει καλύτερη ηχογράφηση
🙂
prkls, όντως! 🙂